ခ်စ္ေသာမႏၱေလး

ပန္းပန္လ်က္ပဲ
ညိဳျပာျပာ
လတာျပင္
ေျခရင္း
လွဳိင္းသက္ရာ
ေဗဒါတက္
လွဳိင္းသက္ရာ
ဆင္းဆင္းရလဲမသက္သာ
အုန္းလက္
ေၾကြေရေဘာ
ေလာေမ်ာစုန္လို့လာ
အဆင္း
နွင့္အလာ မေဗဒါအေထြးအုန္းလက္ေၾကြသူ့နံေဘး ေဆာင့္ခဲ့ရေသး ေဆာင့္ခဲ့လဲမသက္သာ ေနာက္တၾကိမ္ဒီတစ္လံုးဖံုးလိုက္ျပန္ပါ ျမဳပ္ျပန္ေပါ့ေပၚမလာ မေဗဒါအလွတလံကြာလွဳိင္းအၾကြ ေပၚလုိက္ျပန္ရ ေပၚျပန္လည္းမသက္သာေခ်ာင္းအငယ္ေျမာင္းစြယ္ထဲက ဘဲထြက္လို့လာဘဲအုပ္ကတစ္ရာႏွစ္ရာ မေဗဒါက တပင္ဘဲ အယက္အကန္ခံလုိ့ ေဗဒါပ်ံအံကုိခဲပန္းပန္လ်က္ပဲ။

နုးညံ့ေသာနွလံုးသား ခ်ြန္ထက္ေသာကေလာင္သြား

ပန္းပန္လွ်က္ပါ
ညိုျပာျပာလတာျပင္ေျခရင္း
လွဳိင္းသက္ရာေဗဒါတက္
လွဳိင္းသက္ရာဆင္း
ဆင္းရလဲမသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ
ေရေဘာေလာ
ေမ်ာစုန္လို့လာ။
အဆင္းနွင့္အလာ
ေဗဒါမအေထြး
အုန္းလက္ေၾကြသူ့နံေဘး
ေဆာင့္ခဲ့ရေသး
ေဆာင့္ခဲ့လဲမသက္သာ
ေနာက္တၾကိမ္ဒီတစ္လံုး
ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ
ျမဳပ္ျပန္ေပါ့ေပၚမလာ
မေဗဒါအလွတလံကြာ
လွိဳင္းအၾကြေပၚလိုက္ျပန္ရ
ေပၚျပန္လည္းမသကသာ
ေခ်ာင္းအလယ္ေျမာင္းဆြယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို့လာ
ဘဲအုပ္ကတစ္ရာႏွစ္ရာ
မေဗဒါက တပင္တည္း
အယက္အကန္ခံလုိ့
ေဗဒါပ်ံအံကုိခဲပန္းပန္လ်က္ပဲ။
(ရာေဇာ္ဂ်ီအား အစဥ္ေလးစားလ်က္)

ုုုုုုိိုိုိုလြမ္းသူ့လက္က်န္

ႏွင္း.....
ုုုုုုိိုိုိုလြမ္းသူ့လက္က်န္၊မနက္ျဖန္လည္း
လြမ္းျမဲလြမ္းေနေတာ့မယ္ ႏွင္း။
ႏွင္း....
ေဆာင္းတြင္းမွာပဲ၊ေ၀သတဲ့ေလ
ဟုတ္လားသခင္၊ေတာ္၀င္ပြင့္ႏွင္း
ေဆာင္းတြင္းမွာေန၊ေႏြမွာမက်
ရာသီကပဲဆီးလို့လား။
ထားပါေတာ့ေလ၊မေ၀တဲ့ႏွင္း
ရာသီညွင္းလို့၊ျပင္းျပင္းပ်ပ်
ေမာင္တမ္းတမိ၊ေျဖမိေျဖရာ
ေ၀ဒနာ ႏွင္း၊လႊမ္းျခံဳဆင္းဖို့
ေဆာင္းတြင္းသို့ပဲေရာက္ပါေတာ့။

မ်က္ေျဖလကၤာ

ပုဂံေခတ္ေပၚကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို့ေရွးသူေဟာင္းေတြမိန့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ကဗ်ာမွာပါတဲ့“ၾကငွန္း”ဆိုတဲ့

အသံုးဟာအင္း၀ေခတ္ ေရာက္မွသာေပၚေပါက္ခဲ့တယ္လို ု့ပညာရွင္တို့မိန့္ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ေျပာခ်င္တာကေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္း
ပါ။ေသခါနီးဆဲဆဲလူသတ္ကုန္းေပၚမွေရးသြားခဲ့ေပမယ့္အႏွစ္သာရအလြန္ျပည့္၀ျပီးတရားသေဘာအဆီအႏွစ္ေတြနဲ့ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အတြက္တင္
ျပလိုက္ပါတယ္။


သူတည္းတစ္ေယာက္
ေကာင္းဖို့ေရာက္မူ
သူတစ္ေယာက္မွာ
ပ်က္လင့္ကာသာ
ဓမၼတာတည္း။
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္
ၾကငွန္းလည္းစံ
မတ္ေပါင္းရံလည္း
စည္းစိမ္မကြာ
မင္းခ်မ္းသာကား
သမုဒၵရာထက္
တက္၍ပြက္သည့္
ေရပြက္ပမာ
တစ္သက္လ်ာတည္း။
ၾကင္နာသနား
ငါ့အားမသတ္
ယခုလႊတ္လည္း
မလြတ္ၾကမၼာ
ခႏၶာခိုင္ၾကဥ္
အတည္မျမဲ
ေဖာက္လြဲတတ္သည္
မခၽြတ္စတာ
သတၱ၀ါတည္း။

( အနႏၵသူရိယ)
(ထပ္ဆက္ပါဦးမည္။)

ထမင္းစားခ်ိန္

ညီမေလးတိုရယ္၊
ထမင္းစား
သြားတာပဲ
ေျဖးေျဖးသြား
လည္းရပါတယ္။

pretty ladies

တမ္းတမိျခင္း

ေျမၾကီးထဲမွာ
ေအးစက္လို့ေနပါပေကာ။
ႏွင္းထူထူေတြကလည္း
မင္းအေပၚမွာ
ထပ္ထပ္ဆင့္လို့
မို့ျမင့္ခဲ့ပါပေကာ။
အေ၀း
ေ၀းလွတဲ့ေသျခင္းရြာဆီ
လိုက္ပါသြားခဲ့ရေတာ့
သုဥ္းဆိတ္တဲံံ့ေျမပံုတြင္းမွာ
ကြယ္......
မင္း......
ေအးစက္ခဲ့ပါျပီေကာ။
ငါ့ရဲ့
တစ္ဦးတည္းေသာခ်စ္သူေရ
တို့တစ္ေတြႏွင့္တကြ
ရွိသမွ်ေတြကိုတိုက္စားပစ္တဲ့
အခ်ိန္ဆိုတဲ့လိႈင္းက
ခြဲပိုင္းပစ္လိုက္ေတာ့
မင္းကိုခ်စ္ဖို့
ငါေမ့လို့သြားျပီလား။
ေတာခ်ံဳျပင္ႏွင့္
ဍရင္ေကာက္ပင္ေတြက
မျမင္ေအာင္ဖံုးထားတဲ့
ျမင့္ျမတ္တဲ့
မင္းရဲ့
ႏွလံုးသားရွိရာအဲသည္ေနရာေလးမွာပဲ
ငါ့စိတ္ေတာင္ပံေတြဟာ
ထာ၀ရ...
အစဥ္ထာ၀ရ
ရုပ္သိမ္းရျပီလား။
ငယ္ငယ္ကတည္းက
သိပ္ခ်စ္ရသူေရ
ေျမၾကီးထဲမွာ
ေအးစက္လို့ေနပါပေကာေနာ္။...
Emily Bronte(1818-1848)

တမ္းတမိျခင္း